Namminamm

Ég hef gaman af jólaljósum í hæfilegu magni, en það er óþarfi að setja þau upp svo snemma, að allur hátíðleikinn sé horfinn þegar jólin ganga í garð.  Og blikkandi seríur þykja mér jafn óþolandi og jólaskraut sem spilar, syngur eða dansar.

Skatan er ómissandi á Þorláksmessu og                                                                                          ÉG LÝSI HÉR MEÐ EFTIR EINHVERJUM SEM VILL BJÓÐA MÉR Í SKÖTU 23. DESEMBER Í ÁR !!!

Bróðursonur minn var 10 ára og þaðan af yngri þegar hann vildi hafa skötuna svo kæsta að hann flóði í tárum á meðan hann borðaði.

Flottustu lýsingu sem ég veit um á vel heppnaðri skötu, heyrði ég í einhverjum fjölmiðli fyrir nokkrum árum.  Spyrill fór um og innti hina og þessa eftir því hvað þeim þætti um skötu og hvernig hún væri best.  Einn svaraði því þannig að fullkomin skata væri svo vel kæst að þegar hún væri borðuð losnuðu fyllingar úr tönnum og mann verkjaði í augnbotnana.

 

Jólasveinar valda deilum

Hún er ljót..

..sko, kirkjan, ekki Guðríður.                                             

Margar nýrri kirkjur landsins minna í engu á kirkjur.  Það er svosem engin skylda að allar kirkju líti eins út, en það er stór munur á kirkju og verksmiðju.  Guðríðarkirkja líkist helst verksmiðju og mundi sóma sér vel sem steypustöð eða mjölbræðsla út með sjó.  Önnur kirkja sem ég man eftir í svipinn og líkist öðru en kirkju, er sú sem stendur í Mjóddinni í Reykjavík.  Hún minnir mig á indjánatjald og mér þætti hún flott sem þjónustumiðstöð á einhverju tjaldsvæða landsins. 

Guðríðarkirkja vígð í dag

Gáruð fortíð

 

Ég fékk nokkur orð send í gestabókina mína frá GÖNSÓ, góðum förunaut frá saklausu árunum mínum.  GÖNSÓ þessi á rafhlaðinn páfagauk sem aldrei hefur hátt nema ef eigandinn kýs fuglagargan.  Ég er eins og önnur gamalmenni, ef ég heyri eða sé eitthvað skemmtilegt, minnir það gjarnan á eitt og annað frá fyrri tíð.  Að þessu sinni sé ég ljóslifandi fyrir mér páfagaukana okkar sem þáðu gott atlæti eigenda sinna og skitu svo yfir þá að launum.

Það var lán fyrir GÖNSÓ að heimsækja mig aldrei í Strandgötuna, því að þar var sannkallað fuglager um tíma og það gekk sko ekki fyrir rafhlöðum, nei, ónei.  Upphaf fuglaeignar fjölskyldunnar var, að stelpurnar okkar fengu, eftir tiltölulega litlar fortölur, páfagaukana Skræk og Skonsu. 

Þessi litli fiðurfénaður tók upp á þeim fjanda að unga út eggjum í tvígang.  Í fyrra skiptið verpti Skonsa sjö eggjum og úr fimm þeirra komu ungar, hver öðrum fallegri og skemmtilegri.  Eins og foreldrarnir, flögruðu þessar skítamaskínur um gjörvallan svefnherbergisganginn á efri hæð hússins, átu matinn sinn og höfðu iðulega gluggaáfellur og myndaramma í eftirrétt.  Og ekki vantaði dinnertónlistina hjá þeim. 

Skonsa var þeirrar náttúru, að hún taldi það heilaga skyldu sína að fá sér reglulega göngutúr innundir flíspeysuna mína. Þá byrjaði hún í hálsmálinu, tók svo á rás niður í ermi og spígsporaði þar góða stund áður en hún dreif sig aftur á bak eða niður á maga. Ég man eftir X-files þáttum þar sem einhver kvikindi iðuðu undir húð söguhetjanna og mér er nær að halda að ég hafi litið þannig út þegar Skonsa var á sinni kvöldgöngu. Það var undir hælinn lagt hvenær og hvar hún kom svo út. Þá átti hún það til að setjast á gleraugun mín, kíkja á hvolfi inn um „gluggana" og rífast við mig.

Ungarnir fimm fengu allir sæluvist hingað og þangað um bæinn og húsið varð ögn hljóðara.  En ekki lengi....  Litlu hjónin ólu upp þrjá unga í lotu nr. tvö.  Matur-Skítur-Fasteign / Fasteign-Skítur-Matur.  Þannig var lífið um stund, en auk þess varð Skonsa, sem alltaf hafði verið vargur, alveg umturnuð í vonsku.  Hún misþyrmdi karli sínum og við þurftum að aðskilja þau.  Að lokum gekk þetta ekki lengur, Skrækur slasaður upp á hvern dag og meiðslum okkar hinna fjölgaði ört. 

Endastöð Skræks og Skonsu var Safírstræti, þar sem þau stigu af og flögruðu á annars konar vængjum síðasta spölinn.

Ferfætlingarnir

  

Hér má sjá söguhetjur frásagnarinnar frá því fyr í dag.

Gungan Sunna (sú svarta) fór út í morgun og pissaði reiðinnar býsn, hetjan Mollý (sú gráa) hefur ekki nennt út í dag, enda ekkert við að vera, logn og alles.

Af köttum og fleiri kynjaverum

Það blés heldur óþyrmilega á okkur í nótt.  Það söng og kvein í þakmæni og marraði í sperrum og gróður lá meira og minna flatur á lóðinni hjá okkur og við horfðum vorkunnaraugum á hin hálfstöndugu tré sem við höfum gróðursett síðustu 3 árin.  Þau voru líka lárétt.  Allt lauslegt var sett í skjól og þvotti bjargað af snúrum.  Þegar farið var með tíkina út að pissa fyrir nóttina, æddi hún stefnulaust í hringi og forðaði sér svo inn með skottið á milli fóta....ómigin !!  

Öðru máli gegndi um kattarfjandann.  Þegar nokkur hundruð kílóa flykki geta fokið í roki, er ekki að spyrja að örlögum eins kattar, komist hann á stjá í svona veðri.  En kisan á heimilinu var ekki á þeim buxunum að halda sig heima þó veður geisuðu grimm.  Hún æddi glugga úr glugga og emjaði látlaust.  Sem hefði svosem ekki truflað okkur að ráði nema fyrir þær sakir að kisan sú opnar alla glugga.  Og ekki nóg með það, heldur eru gluggarnir þeirrar gerðar, að þeir opnast upp á gátt og út í náttúruna og í vindi standa þessir glerflekar út og vísa því sem næst til himins.  Þeir færu líka í þá áttina ef vindkviða næði þeim.  Því var brugðið á það ráð að loka kisuna frammi í bílskúr.  Þar er reyndar einn opnanlegur gluggi, en ég þóttist hafa girt fyrir hann á öruggan hátt, hafði enda gert það oft áður með fínum árangri.  Sama aðferð var notuð og hingað til hafði dugað, þ.e.a.s. sokkaupphengi krækt á klinkuna þannig að kötturinn kemst ekki að henni til að opna.....hélt ég. 

En Adam var ekki lengi í Paradís.  Það ætlaði kötturinn Mollý ekki heldur að vera.  Klók, eins og kettir eru, lagði hún til atlögu við gluggann.  Ég var hætt að vakta kvikindið og brá því heldur þegar loftþrýstingur breyttist skyndilega í húsinu og allar hurðir skulfu í fölsum.  Ég stökk fram í bílskúr, en þar var svartamyrkur.  Glugginn stóð upp á gátt og gardínan barði húsið utan.  Gamla trixið mitt hafði ekki komið að notum að þessu sinni.  Og kisu var hvergi að sjá.  Ég sá hana fyrir mér fljúgandi á sokkagræjunni eins og norn á kústskafti.  Ég varð að vonum skelkuð, því að ég er nokkuð háð þessu kafloðna kvikindi í kattarlíki.  En þegar ég kveikti ljósið, lá þessi litli asni á gólfinu og þóttist engan þátt eiga í uppákomunni.  Það tók mig nokkra stund að finna lausn á þessu furðulega vandamáli, en eftir að það tókst, get ég ekki lofað því að glugginn verði opnaður aftur á augnabliki.

Ég lýsi hér með eftir hvítu sokkaupphengi úr plasti.  Síðast vissi ég af því siglandi hraðbyri í átt að Húsasmiðjunni í Hörgárbyggð.

Góðar stundir.

 

Ég spyr nú bara eins og fávís kona...

Kemst einhver yfir að ganga í fötum fyrir 20 milljónir, jafnvel þó þau séu keypt í hátískuverslunum ? 

Palin fór í gegnum fataskápinn

Loksins, loksins...

...á að styðja Íslendinga, en aðeins þá illu...

Styðja illa Íslendinga hjá IMF

Á sprellanum

Afgreiðslumanninum hefði verið nær að selja þeim allsbera brók og sokkabuxur í hvelli og koma honum í þær spjarir, fyrst það fór svona fyrir brjóstið á honum að hafa gæjann beran.

Á Adamsklæðum eftir konubrók

Gætu orðið 3 milljónir, varla meira....

 Ætli bankinn minn vilji ekki kaupa af mér jeppann minn góða ??  Ég fékk fyrir honum „frábærlega hagstætt" lán sem ég get varla borgað af mikið lengur

Glitnir keypti hluti í verslanakeðjum af Baugi

SVEIATTAN

Gunnar Páll Pálsson og hans kónar ættu að læra að skammast sín.  En það er kannski til of mikils mælst....

Vilja stjórn VR burt